Ścinki

Jakiś czas temu natknęłam się w sieci na ogłoszenie, że pracownia krawiecka odda skrawki materiałów.
Oczami wyobraźni ujrzałam możliwości, które daje pudło ścinków różnych materiałów....
Skontaktowałam się z ogłoszeniodawcą i zamówiłam takowe pudło.

Przytaszczyłam je do domu, otworzyłam i ... oniemiałam.
To, co było w środku, przekraczało granice mojej wyobraźni.

Dziecko za to było zachwycone.

Zanim się obejrzałam rozwlokła te diabelskie skrawki po całym pokoju.

Najpierw pomyślałam: "A niech się bawi. Dobrze, że chociaż ona ma jakiś pomysł na to." 

Ale jednak nie wytrzymałam długo. Kategorycznie zażądałam posprzątania.
Dziecko grzecznie posłuchało. A i ja świnia nie byłam i pomogłam.

Dziecko nadal chciało się bawić, ale znalazło sposób na pogodzenie naszych - wydawałoby się wykluczających się - potrzeb.
   

W końcu jednak wylazła z pudła i poszła do innych zajęć.
Pudło wylądowało w kącie. Stało i czekało na moje oświecenie - jak to można, u diabła, wykorzystać?

Pewnego dnia Mila zażądała wywleczenia pudła.

Wykonałam.

Zostawiłam ją z nim samą w nadziei, że wymyśli jakąś fajną zabawę. Ale ona tylko zaczęła się "ubierać".  

 Ja za to wymyśliłam, żeby zagrzebać w tych szmatach jakiś przedmiot. Mila miała go znaleźć.

Szukała....
 

Szukała...

I znalazła :-)

I to by było na tyle. Moja inwencja w kwestii ścinków została uśpiona.

W nadziei, że w końcu się obudzi, nie wyrzuciłam ich jeszcze.  Przychodzi mi do głowy jedynie wypchanie nimi jakiejś poduszki. 

Ale to by było raczej mało kreatywne.

Póki co wypchałam nimi worek próżniowy, bo pudło znacząco nadżarł kot (lubi tekturę falistą). 

Jakby ktoś miał jakiś pomysł, co fajnego można zrobić z worem ścinków, to z przyjemnością przyjmę :-)