Sposób na lekarza

Dzieci nie przepadają za wizytami lekarskimi. Trudno się dziwić - nie należą one do przyjemnych rzeczy. I często łączą się z naprawdę wielkim stresem.

Ale my mamy pewien sposób. Dzięki któremu Mila na wizycie lekarskiej przygląda się z zaciekawieniem badaniu i konwersuje z lekarzem.

Podstawą jest uprzedzenie o wszystkim dziecka. Przedstawienie sytuacji taką, jaką ona jest (albo może być) faktycznie. Co będzie się działo, co zrobi lekarz/pielęgniarka. Nawet to, że będzie bolało. 

Gdy czeka nas wizyta u specjalisty, wyszukuję w internecie zdjęcia takich badań, najlepiej z udziałem dzieci. Drukuję i pokazuję Mili, mówiąc otwarcie, że takie właśnie badanie ją czeka. Zawsze zostawiam sobie pewien margines: "Wydaje mi się, że będzie też tak i tak. Ale nie musi. Być może będzie tylko tak." Żeby nie była zaskoczona, że coś jest inaczej, niż mama mówiła.

Tym sposobem półtoraroczna Mila z zaciekawieniem przyglądała się, jak pielęgniarka wbija jej igłę w paluszek i ugniata go, żeby wycisnąć kilka kropel krwi do badania. A dwuletnia Mila podziwiała kolorowe światełka, którymi okulista świecił jej w oczy. U dentysty cieszyła się z ruchomego fotela, przegląd uzębienia był bułką z masłem.


Ostatnio czekało nas usg brzuszka. Wydrukowałam więc zdjęcia samego ultrasonografu:

I badania wykonywanego dzieciom: 

Emilka z wielką ciekawością oglądała zdjęcia i wypytywała o szczegóły.

Bawiłyśmy się też w badanie.
Robiłyśmy sobie "usg" nawzajem, potem Mila odkryła, że jej kasa świetnie się do tego nadaje - czytnik do skanowania kodów ma odpowiedni kształt, i jest nawet wyświetlacz, na którym widać "co się dzieje w bzusku". 
Gniotka też zaliczyła usg. Z jej mąką wszystko w porządku :-)

 

Prawdziwe badanie odbyło się bez żadnych problemów. Wszystko przebiegło zgodnie z zapowiedziami mamy (cóż - w tym zakresie doświadczenie mam duże).
 
Sposób na lekarza polecany :-)