"Kto czyta nie błądzi"

Magda z bloga W biegu pisane... wymyśliła zabawę, do której się przyłączam, szczególnie, że i tak od jakiegoś czasu miałam w planie taki wpis :-)

Prawie od zawsze czytaliśmy Mili bardzo dużo. Było o tym Tutaj i Tutaj. Biblioteczkę odświeżam na bieżąco - czasem wyszperam coś sama, czasem przeczytam u Olgi albo u kogoś innego. Przede wszystkim cierpię bardzo, że nie dysponuję niezmierzonymi zasobami gotówki, którą mogłabym przeznaczyć na Milowe książki. Bo jest ich tyle na świecie! Mądrych, pięknych, zabawnych! A to już nie jest etap sztywniaczków po kilka złotych każdy. Teraz fajna książka to jest już pewien wydatek, pomnożony przez kilka w miesiącu (ekhm, ekhm... w tygodniu?), wychodzi czasem okrągła sumka. No i czas - często go brakuje, żeby przeczytać wszystko. Bo jak tu zdążyć, kiedy szalona matka stawia na półce, w dziale "do przeczytania" ciągle nowe, kolejne czekają w paczkomacie, a allegro nęci i nęci.... Szczególnie, że Mila nigdy nie poprzestaje na jednym przeczytaniu. Każdą książkę musimy przerobić kilka, kilkanaście lub kilkadziesiąt razy. Zależy, jak bardzo jej się podoba. 

Dzisiaj o tym, co jej się przez ostatni rok (w przybliżeniu, rzecz jasna) podobało najbardziej. Wybrałam ja, na podstawie ilości i częstości przeczytanych razów. Pozycji jest pięć, bo tyle też wybrała Magda. Kolejność przypadkowa.




"Mali przyjaciele" - zbiorek kilku sympatycznych opowiadań dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Są albo o Kubusiu i Kasi, albo o Agatce. Te o Agatce stały się ulubionymi Mili - na tyle, że na kilka tygodni przemianowała się na Agatkę - my byliśmy upominani, jeśli zapomnieliśmy się i zwróciliśmy do niej jej prawowitym imieniem. Opowiadania sympatyczne, aczkolwiek do mnie raczej średnio przemawiały. Do Emilki za to bardzo - w pewnym momencie odmówiłam czytania - naprawdę miałam dość...

 "Poznajemy nasze ciało", o której pisałam Tutaj.

Była hitem przez długie tygodnie. Fajnie napisana, funkcje organizmu opisane i zilustrowane w sposób trafiający do dzieci.

"12 ważnych opowieści" różnych autorów. Każda z nich opowiada historię na temat jednej z dwunastu wartości: szczęściu, miłości, dobroci itp.

Ulubionym opowiadaniem Mili stała się historia przyjaźni dwóch dziewczynek, które poznają się w szkole, a okazuje się, ze mieszkają naprzeciwko siebie i wieczorami mogą puszczać sobie sygnały latarkami.
Kilka dni po pierwszym przeczytaniu (i tym samym pokochaniu) tej historii Mila poznała na placu zabaw, oddalonym od nas o ok. 1 km dziewczynkę, z którą zaprzyjaźniła się w pierwszej chwili. I co? Okazało się, że dziewczynka mieszka w bloku naprzeciwko i mogą sobie wieczorami puszczać sygnały latarkami (jak już się będą znały na zegarkach). Historia jak z bajki, nieprawdaż?  :-))))))

Basi chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. My mamy jedną (tylko!), bo cały czas jakieś inne wydają się ciekawsze. A to chyba błąd.

Basia została zakupiona w celach terapeutycznych, żeby Mila łatwiej znosiła wyjścia mamy do pracy, ale niekoniecznie była strzałem w dziesiątkę (bo mama Basi pracuje w domu). Ale ile przysporzyła przyjemności samego czytania, to inna sprawa :-)

No i hit ostatnich dni (właściwie to już tygodni) - "Dzieci z Bullerbyn"!

Jest tu ktoś, kto nie czytał? Kto nie zna Zagrody Środkowej, Północnej i Południowej? Kto nie wpatrywał się w ten obrazek, oglądając lipę pomiędzy oknami pokojów chłopców? I dopatrując się sznurka pomiędzy oknami Lisy a Britty i Anny?

Ja tę książkę uwielbiałam. Nigdy nie miałam jej na własność i do tej pory pamiętam to uczucie, gdy odnajdywałam ją na bibliotecznych półkach. A to graniczyło z cudem - egzemplarz był jeden, w wypożyczeniu prawie non stop. Potrafiłam docenić to szczęście.
Rozdział o urodzinach Lisy był moim ulubionym. I Mili też się stał! Coś w nim musi być :-)
Ilustracja z książki:

Kopia tegoż made by Mila:

To jest nasz Top Five.

Kochamy czytać!

a jeszcze dodatkowo kocham kupować książki dla Mili...